Sporten in Nagasaki - Kendo

Nou, ik spring soms van de hak op de tak omdat sommige posts nog van de tijd stammen dat we in het hostel zaten en sommige recent zijn mja. Bear with me.

Vorige week ben ik dus die Kendo-groep tegen gekomen, nou ik heb dus 2 dagen later meegedaan. Dat was wel apart. Ik werd wel apart genomen omdat ze hard aan t trainen waren voor een 'shiai', een wedstrijd diezelfde avond. Ik kreeg dus ff een prive-trainer om de basics uit te leggen. Nou, blijkbaar gebruik je je linkerhand dus het meest bij kendo, wat ik wel erg vaag vind en meteen had van.. wtf, ik ben rechts dude. Mja, bij kendo wordt dus ook veel geschreeuwd enzo, en dat schreeuwen heeft dus een bedoeling. Ze schreeuwen telkens 'men' of 'kote' etc, dus de plekken waar ze gaan slaan. Erg vaag was dat je de voeten dicht bij elkaar moet houden ipv breed gaan staan (wat normaal is bij elke vechtsport). Maar hier sta je dus dicht bij elkaar met je voeten, zodat je een sprong kunt maken. En ja, als je benen dus wijd uit elkaar hebt staan, wat wel voor stabiliteit zorgt, kun je niet ver springen. Wat vervelend is is dat bij Kendo nog behoorlijk wat technische shit komt kijken, en ja, leg dat dan maar eens uit in het japans. Dat is dus wel lastig. Ik was dus ff aan t trainen met zo'n jongen, komt een meisje binnen, zegt snel ff iets en gaat langs de kant zitten kijken. Minuutje later pakt ze een videocamera en gaat filmen! Hmm, ho eens even, dat stond niet in het script.. Na de training gingen we bij de wedstrijd kijken.. Damn, dat gaat er hard aan toe man. Mja, die lui trainen al acht jaar ofzo.

Na de training moest iedereen op een lijn zitten, ik ook, en buigen naar de vlag (die ik niet zag, dus zal wel symbolisch zijn), buigen naar de trainer, buigen naar elkaar etc. Daarna waren er twee mensen die wat gingen zeggen. De eerste ging over, en ik kon t niet helemaal volgen maar het ging over dat ze vandaag een gast hadden, een buitenlander (c'est moi!) die bij de meest traditionele vechtsport van Japan mee wilde doen... en blablabla toen volgde ik t niet meer. Daarna sprak de trainer, of beter gezegd, de senpai ( op Japanse uni's heb je dus blijkbaar niet echt trainers bij sporten, ze hebben sempai's, ouderejaars die de jongere mensen de dingen leren) Naja, wat de senpai zei verstond ik niet, hij zat helemaal aan de andere kant van de zaal en k was niet echt aan t opletten. Hierna kwamen dus wat mensen rond me zitten, oa de senpai, wat andere lui en mijn prive-trainer van daarvoor. Nou, de senpai was dus de gast die twee avonden daarvoor lam op mijn been had geslapen.. humor! Andere lui herkende ik ook.

Naja, was wel lachen dus. (foto: de gast die het roodst is is dus de senpai hahaha)

Maar k ben sindsdien niet meer geweest, want het is echt fokking moeilijk en je kunt niet echt makkelijk japans praten omdat je constant die helmen op hebt en ja, gezichten herkennen ho maar dus. Owja, en ze trainen vijf keer per week..

Maaaaar, t was wel cool om mee te maken, maar k wist toen dat kendo toch niet was wat ik wilde doen.

Goed, hierbij laat ik het voor nu. Ik moet zo nog een spreekbeurtje voorbereiden..

Ger