Osaka - Aankomst

Japan ruikt anders
Toen we uit het vliegtuig stapten gingen we eerst naar de wc. *denkt na over openings zin en titel van deze post* Nee het heeft niets met elkaar te maken!! We liepen door de hal en kwamen op een gegeven moment bij een soort brug en in de open lucht, waarbij Jenn opmerkte dat Japan altijd anders ruikt. (red. met nadruk op ánders, niet áltijd.) Ik dacht hetzelfde, ik vond dat de lucht een beetje naar chloor rook, alsof je in een zwembad bent. Wij kaartjes kopen voor de trein naar Osaka, want vliegveld ligt in zee en ehm blablabla.. dus. *fast forward á la opening / einde van snatch* trein. Overstappen. Trein. Aankomst Fukuoka. Oja, de treinen zijn wel vet hier, behoorlijk luxe wel. Tijdens treinrit overigens opgemerkt dat.. hmm ik moet echt moeite doen om dingen te lezen, vaak lukt t niet eens want .. ja veel kanji. Veel bovengrondse bedrading, chaotische huizenbouw. Heel anders dan Nederland. En de begroeiing is anders. Hmm, is dat een palmboom?? Hmm, is dat een auto? (ok, valt niet onder begroeiing, maar misschien onder onkruid.. want veel auto’s hier lijken op lego wagentjes zonder kreukelzone.)

Fukuoka
In Fukuoka hebben we t hostel opgezocht. Het hostel stond in een buitenwijk van Fukuoka, dus niet in de stad zelf. Stad zelf is overigens behoorlijk vet. In de buitenwijk was niet erg veel te doen, maar we zijn gewoon wat rond gaan lopen, óf met de hele groep, wat meestal ’s middags was, óf alleen/tweeën in de ochtend ivm eerder wakker zijn enzo. Richard en ik gingen de eerste dag meteen ff fruit en water halen. Fruit.. ik heb dus een appel gekocht die meer dan een euro kost. I admit, het was een hele gróte appel, maar damn, fruit is echt duur hier. Geen wonder dat die Japanners zo klein zijn. Ze krijgen niet genoeg voedingsstoffen binnen denk ik. Anyways, nog wel lekkere ehm iets gegeten. In diezelfde fruitwinkel lag iets wits in bladeren gewikkeld. Wij dus vragen wat dat was, naja, die man en vrouw achter de toonbank dus uitleggen. Ik weet niet meer wat ze zeiden maar het was zoet. En de bladeren moesten we niet eten. Het was best lekker, het was dus een soort zachte rijst denk ik, met een soort zoete pruimen pasta erin. Het woord anko schiet me nu te binnen, en ik geloof dat dat was wat die mensen zeiden dat t was.

Uitnodiging
Toen Richard en ik vervolgens na rond te hebben gelopen bij een vishandel eindigden, gebeurde er wel iets grappigs. Een vrouwelijke klant daar hoorde en zag ons en vroeg of we amerikanen waren. Tenminste ik denk dat ze dat deed, gezien heel veel mensen hier denken dat we amerikanen zijn. Pprs. Mgoed, wij uitleggen dat we uit Nederland komen. Daarop zegt die vrouw dus.. (wel in t japans dus) ah, hebben jullie zin om mee te komen naar mijn huis om thee te drinken. Hmm, nou Richard, wat doen we? Ja dus. We zijn mee gegaan naar haar huis, dat vlakbij lag. Echt mega smal trappetje en gangetjes. Een kleine/volle keuken met schuifdeuren waar dus ergens haar dochter verscholen zat. We werden verder naar boven geleid en toen ik snel rondkeek in kamers zag ik dat hier allemaal tatami matten lagen. We eindigden in een traditioneel uitziende kamer, naja, traditioneel.. er stond wel een mega grote breedbeeld tv van hitachi naast de butsudan (boeddhistisch huis altaar). Ik had een cultuur-college van van gullik flash-back. We moesten even wachten op de thee en kregen ook nog castella cake met zoete pasta erin.De dochter, die 4 jaar in Amerika had gestudeerd, kwam er ook nog bij zitten. Het was allemaal een beetje vreemd maar toch wel leuk. Een rivella moment zeg maar.

Drinken bij mama
Des avonds gingen we ff ergens wat drinken. Ruben had een leuke meid achter de bar gespot dus daar gingen we toen heen. Het was een tent met veel spullen vanehm Stitch. Ja, van Lilo en Stitch dus, want blijkbaar was een van de mensen daarerg fan van dat blauwe beest. Ik weet niet meer helemaal hoe de familie relaties daar liepen, maar je had daar iig Mama, Nami (de meid die Ruben had gespot), Nobu (zoon van Mama geloof ik) en nog een andere dude. Was erg gezel, zaten grootste gedeelte van de avond alleen met een 35 jarige vrouw aan de bar. Wij btje Japans oefenen, zij btje eh ook Japans praten, en wat Engels natuurlijk. Nog wat dingetjes daar gegeten die echt niet als snack door kunnen gaan vind ik, k bedoel, reepjes spek voor bij t bier? Hmm doe maar chips hoor. Mama had nog een foto gemaakt van ons samen voor aan hun foto wand, dus geslaagde avond lijkt me. Oja, kwamen ook nog wat andere vrienden van hun langs die wat kruiden uit ehm hoe heet dat eiland ook al weer.. Okinawa hadden meegenomen. Nou, dat was da bomb blijkbaar. Mama en de rest helemaal lyrisch, meteen op wat rijst gegooid en proeven maar. Wij mochten ook wat proeven, en hmm ja was idd wel behoorlijk lekker eiglijk. Daarna gingen we naar huis om te pitten. dus.

Volgende post zal over de 2e dag in Fukuoka gaan. Komt ergens deze week op me blog.

Ciao!