Sexy Santa

Ok, ff pauze van het huiswerk maken in de bieb. Na het typen van weer een happyou (referaatje) zie ik allemaal kanji voor me ogen vliegen. Tijd voor good ol` romaji.

Zoals beloofd hier mijn versie van het Kerstman optreden.

Een maand geleden ofzo vroeg er een wat dikker persoon uit eoa islamitisch land, die toevallig bij een aantal lessen van ons zat (waarom weten we niet want hij zit hier al 3 jaar en kan te goed Japans naar mijn mening, k bedoel, hij kan alle vragen vloeiend beantwoorden en als ie voorbeelden moet geven geeft ie dus net wat moeilijkere voorbeelden dan wij zouden kunnen argh, irritant -maar nu door naar het hoofd verhaal :) ehm, fok, dit is weer een zin van niks dus. Opnieuw. Die gast dus vroeg eerst Richard of ie interesse had in Kerstman spelen. Nouja, had ie wel dus. Ik opzich ook wel, maar eerst had ie er maar 1 nodig ofzo. Twee weken later vraagt ie ook mij of ik zin heb om mee te doen, want ja, ze hadden nog een knappe buitenlander nodig. Ok, niet precies in die woorden, maaaar komt in de buurt hehe. Ok, hij had voor ons per telefoon een afspraak gemaakt met de persoon die dit jaar het kerstmis seizoen zou inluiden voor het winkelcentrum (aka AMU Plaza) van Nagasaki Centraal Station. Hij kwam te laat - en dat nog wel voor een Japanner.. Mgoed, wij elkaar dan eindelijk voor het eerst ontmoeten, voorstellen, uitleggen wat de bedoeling was, vervolg-afspraak maken, buigen, zwaaien, weer buigen, dikkere islamitische persoon stelt nog een vraag en jaa hoor, we beginnen weer opnieuw met buigen en zwaaien. Tussen door nog een yoroshiku onegai shimasu he.
We moesten later die week dan nog maar een afspraak maken om langs te komen op zijn kantoor om nog een keer gedetailleerd het plan door te nemen en het pak aan te proberen.
Die afspraak moest een keer verzet worden omdat ik in dat betreffende weekend in Hiroshima, daanwel Miyajima zat. (nice..)

Het Kerstman pak passen.
Op een maandagavond, 4 dagen voor het tv-debuut dus, zaten we bij hem aan tafel in t kantoor. Hij alles nog een keer uitleggen in Japans en een beetje Engels. Hij vertelde oa dat hij voor de opening maar 1 Kerstman nodig had, ja wel logisch. De volgende dag, zaterdag en zondag, zou hij dan 2 Kerstmannen kunnen gebruiken. Het stond al vast dat Andy op zondag zou werken omdat Richard en ik dan in Kyoto zouden zijn met de rest van alle ryuugakusei-pprs. Ik zou dan samen met Richard op zaterdag werken, maar we moesten dus zelf beslissen wie op vrijdagavond zou verschijnen. Vrijdagavond was dus de opening, met 210 kinderen en ouders en weet-ik-veel-wie-nog-meer...en de tv-ploeg. Richard twijfelde, ik ook, normaal allebei wel een grote bek, maar stiekum toch ff slikken. Ik wist dat als ik het aan Richard over zou laten, ik naderhand wel zou denken..hmm die kans heb je laten liggen dude. Dus ik zei gewoon, ja, k doe t wel. Over de zenuwen zou ik later wel nadenken.

Thuis
Toen ik dus die avond thuis in bed lag met mijn roze inktvis teddy-beer (teddy-vis :s ?) heb ik niet echt lekker kunnen slapen. Ik dacht dus constant van... oh fuck, ik ga echt zooo van die roltrap pleuren.. Want oh, k zal ff uitleggen hoe de situatie van dat station daar is. Het is dus overdekt met een soort balustrade. Er gaat een roltrap van die balustrade naar het plein wat dus overdekt is. Ik zou dus eerst uit het zicht met kerstbellen geluid moeten maken en dan na aankondiging de roltrap afgaan, zwaaiend, HO HO HO (desu) en MERRY CHRISTMAS(u) roepend. Ok, fast forward naar the actual evening..

A star is born :P
Ik moest om 17:00 bij het kantoor aanwezig zijn, het plan nog een keer doornemen en het pak aantrekken. Jenn, Clau en Mariko waren ook al snel ter plekke, ondanks dat ze naar een hele spannende toespraak van Prof. Boot konden luisteren waren ze al snel bij AMU Plaza hehe. De persoon die dus dat Kerstmis opening gedoe deed organiseren, of die daar iig de verantwoordelijke was, was ene Men. Maruyama. Hij ging nog met me mee naar buiten, op t plein om me voor te stellen aan de MC, de jongedame in zeer aantrekkelijk Kerstvrouw outfit die de show zou leiden en de rest van de medewerkers daar ter plekke. Hmm misschien had ik moeten vragen of ze nog een Kerstvrouw outfit overhadden...ik weet wel iemand aan wie ik dat cadeau kan doen :P Mgoed, terwijl die mensen me alles uitlegden, zaten Jenn, Clau en Mariko fijn bij de Royal Host (restaurant met uitzicht op het plein) te chillen en foto`s te nemen. Ik zat buiten te `chillen`.. het was behoorlijk koud. Toen werd t tijd om naar boven te gaan en mezelf te transformeren tot Sexy Santa. A propos transformeren, wanneer komt nu eindelijk een goede trailer van de Transformers op t net? Echt! Anyways, ik dus t pak aan, baard goed doen, laarzen maat Rene Laurens aan en wachten. Om 18:00 zou het beginnen, maar ik moest wachten met me optreden tot ong. 18:45. Eerst moesten de kids zich verzamelen, kerstliedjes zingen, de lichtjes van de boom ontsteken via een grote rode knop. Tenminste, ik denk dat ie rood was, normaal is t toch ook altijd een rode knop? Nadat de lichtjes van de btw, huge ass Kerstboom, aan waren moesten ze nog een liedje zingen en dan zou de MC me dus aankondigen. De kids hebben een Japanse kerstliedje gezongen, of een Japanse versie van "it`s a small world" en iig nog een Westers liedje.. iets kerkelijks iig, geen id meer wat t was, i don`t know church.
Terwijl ze dit allemaal aan t doen waren had Maruyama-san me dus door gangen geleid naar de lobby van het hotel waar ik moest wachten. Ik kon horen hoe de kinderen liedjes aan t zingen waren en dacht.. hmm dat klinkt naar..VEEL! Onderweg naar het hotel ben ik nog wat kinderen tegen gekomen die allemaal stonden te staren en hun vriendjes danwel vriendinnetjes gingen halen om te komen kijken naar de onwijs knappe en jonge Kerstman. Het was wel leuk om ze te zien en te zien hoe nieuwsgierig ze waren. Vandaar dat ik ook niet echt zenuwachtig was. Op een gegeven moment moest ik met Maruyama-san naar buiten, nog steeds uit t zicht van de menigte beneden, maar in t zicht van iedereen die op de balustrade stond. En ja hoor, ook Richard en Andy en Sahim (nieuwe vriend / dude van voetballen van R en A.) stonden daar en moesten foto`s maken hehe. Naja was wel leuk om te zien dat er veel lui waren gekomen. Maarten en Michael heb ik later ook nog gezien.

De MC zegt: nanika wo kikoemasu ka. (kunnen jullie iets horen?) Maruyama-san geeft me het sein om geluid te maken met de kerstbellen, hijzelf deed ook mee omdat het anders misschien niet hoorbaar zou kunnen zijn. Seconden later duidt hij aan dat ik naar de roltrap moet, het spektakel kan beginnen..

Ik liep naar de roltrap, kinderen van de balustrade al om me heen, ik sta bij de roltrap en zie dan pas hoeveel mensen er zijn!!! Voor een moment ben ik even aan t kijken, wow, veel mensen, en ze juichen allemaal, en die kinderen! Dan ben ik Kerstman. Op de roltrap, niet vallen, HO HO HO (desu) MERRY CHRISTMAS(u) roepend, zwaaiend, ga ik naar beneden. Ik loop langzaam naar de boom toe, naja, misschien niet erg langzaam, mgoed, iedereen kijkt naar me, wildvreemde Japanners, maar t dringt niet tot me door, ben gewoon de Kerstman he. Done it a million times. Bij de kerstboom moest ik me zak met cadeautjes (Nee Richard, don`t even go there!) neerzetten en wachten totdat er medewerkers met echte cadeautjes aan kwamen zetten. Maruyama zat links naast me gehurkt en een onbekende dude rechts. Links had je de cadeautjes voor de meisjes en rechts die voor de jongens. De kinderen kwamen dus om en om, een voor een voor me staan en ik moest hun dus een cadeautje geven. Ik dus doen he. 205 van de 210 keer kreeg ik een hard ARIGATOU GOZAIMASU, de resterende 5 staarden me aan alsof ze niet begrepen dat er iemand bestond met een witte baard, blanke huid en hele *kuch* mooie *kuch* blauwe ogen. (damn wat is t toch leuk dat dit mijn blog is! ^^) Een enkel kind was te bang om zelf te komen en werd bij me gebracht door de moeder. Sommige kinderen bleven dus gewoon staan nadat ik een cadeau had gegeven haha, die heb ik dan maar even op t hoofd geklopt, of op een andere manier gerustgesteld. (again, nee Richard, don`t go there!) Terwijl ik cadeautjes aan t uitdelen was, overigens blij dat ze me de cadeautjes voor de meisjes en de jongens gaven want soms was t echt niet duidelijk of t een mannetje of een vrouwtje was. Maar terwijl ik dus bezig was zat er telkens een camera vlak naast me, ik zag m uit me ooghoek en dacht..naja eiglijk niks, moest me aandacht bij de kinderen houden.
Toen iedereen was geweest was t tijd om weer met de roltrap naar boven te gaan en via de uitgang achter het station naar het kantoor terug te keren. Ondertussen kwamen Jenn, Clau en Mariko nog achter me aan omdat ze met de Kerstman op de foto wilden, tenminste, dat denk ik, k herinner me niet alles meer merk ik. Maar k had alleen maar tijd om een paar andere kinderen op de balustrade een handje te geven alvorens door Maruyama-san weg te worden geleidt.

Tja, hoe was t, vroeg Maruyama-san. Cool, zei ik.

Ik heb in t kantoor me pak uitgetrokken, geld gekregen en Jenn opgebeld om te vragen waar ze waren. Ze zaten dus allemaal in de Royal Host, inclusief de moeder van Jenn. Ik had t goed gedaan werd me verteld. Ja, dat gevoel had ik ook wel.

Ciao.